κυνηγέσιο

το (AM κυνηγέσιον, Μ και κυνηγέσιν) [κυνηγέτης]

ομάδα στην οποία μετέχουν πολλοί κυνηγοί και κυνηγετικά σκυλιά, κυνηγετική συνοδεία («καὶ τὸ κυνηγέσιον πᾱν συμπέμψω», Ηρόδ.)

μσν.-αρχ.

κυνήγι, θήρα («περὶ τὰ κυνηγέσια καὶ τὴν φιλοσοφίαν ἠνάγκασαν διατρίβειν», Ξεν.)

αρχ.

1. ομάδα σκύλων

2. (κατ' επέκτ.) ομάδα λύκων που βγαίνει για αρπαγή

3. μάχη μεταξύ ζώων, θηριομαχία

4. θήραμα, το ζώο που σκοτώθηκε σε κυνήγι.